BIERZMOWANIE

“Przez sakrament bierzmowania (ochrzczeni) jeszcze ściślej wiążą się z Kościołem, otrzymują szczególną moc Ducha Świętego i w ten sposób jeszcze mocniej zobowiązani są, jako prawdziwi świadkowie Chrystusa, do szerzenia wiary słowem i uczynkiem oraz do bronienia jej” /KKK 1285/

KTO MOŻE OTRZYMAĆ SAKRAMENT BIERZMOWANIA?

Każdy ochrzczony jeszcze nie bierzmowany może i powinien otrzymać sakrament bierzmowania.
Kandydat do bierzmowania powinien osiągnąć „wiek rozeznania”, czyli taki, w którym sam potrafi podejmować decyzje w sposób odpowiedzialny i dobrowolny.

WARUNKI DLA KANDYDATA

Do sakramentu bierzmowania przystępują uczniowie klas trzecich gimnazjalnych i klas ósmych szkoły podstawowej, którzy mieszkają na terenie naszej parafii.
Kandydat do bierzmowania przygotowuje się przez:
– udział w katechizacji szkolnej
– systematyczne uczestniczenie w niedzielnej Mszy Św. i nabożeństwach wg. otrzymanego indeksu
– przystępowanie z sakramentu pokuty i pojednania – co najmniej raz w miesiącu, najlepiej przed pierwszym piątkiem miesiąca
– udział w spotkaniach grupy do bierzmowania
– złożenie pisemnej prośby o udzielenie sakramentu bierzmowania
– przedstawienie wyciągu z Aktu chrztu – osoby ochrzczone poza parafią

Kandydat do bierzmowania odpowiednio wcześniej obiera sobie imię bierzmowania. Jeśli na chrzcie kandydat otrzymał imię, które nosiła już osoba beatyfikowana albo kanonizowana, tym samym ma już swojego patrona i nie ma obowiązku zmiany imienia. Natomiast, jeżeli podczas chrztu, rodzice dali imię, którego nie nosił jeszcze żaden oficjalny święty ani błogosławiony, należy wybrać dla siebie nowe imię, a wraz z nim swojego patrona.

ŚWIADKOWIE

Świadkami bierzmowania powinni być rodzice chrzestni kandydata (najlepiej ojciec dla chłopca, matka dla dziewczyny), a gdy jest to niemożliwe, wówczas inni wierzący, praktykujący i bierzmowani katolicy.

SKUTKI BIERZMOWANIA /KKK 1303/

Bierzmowanie przynosi wzrost i pogłębienie łaski chrzcielnej:
– zakorzenia nas głębiej w Bożym synostwie, tak że możemy mówić „Abba, Ojcze!”;
– ściślej jednoczy nas z Chrystusem;
– pomnaża w nas dary Ducha Świętego;
– udoskonala naszą więź z Kościołem;
– udziela nam, jako prawdziwym świadkom Chrystusa, specjalnej mocy Ducha Świętego do szerzenia i obrony wiary słowem i czynem, do mężnego wyznawania imienia Chrystusa oraz do tego, by nigdy nie wstydzić się Krzyża.

I wyrośnie różdżka z pnia Jessego,
wypuści się odrośl z jego korzeni.
I spocznie na niej Duch Pański,
duch mądrości i rozumu,
duch rady i męstwa,
duch wiedzy i bojaźni Pańskiej (Iz 11,2)