SAKRAMENT POJEDNANIA I POKUTY

Nawracając się do Chrystusa przez pokutę i wiarę, grzesznik przechodzi ze śmierci do życia i „nie idzie na sąd”/KKK 1470/

JAK CZĘSTO DO SPOWIEDZI?

Katechizm Kościoła Katolickiego nawołuje nas, byśmy przystępowali do spowiedzi co najmniej raz do roku. Jednak „regularne spowiadanie się z grzechów powszednich pomaga nam kształtować sumienie, walczyć ze złymi skłonnościami, poddawać się leczącej mocy Chrystusa i postępować w życiu Ducha” (KKK1458).

A zatem człowiek wierzący korzysta z dobrodziejstwa sakramentu pojednania godnie i możliwie często, a bezzwłocznie w przypadku popełnienia grzechu ciężkiego.

CO TO JEST GRZECH?

Grzech- jest to dobrowolne i świadome przekroczenie przykazania Bożego lub kościelnego. Grzech polega więc na nieposłuszeństwie i wynoszeniu własnej woli ponad wolę Bożą. Grzech może być ciężki, czyli śmiertelny, albo lekki, czyli powszedni.

Grzech ciężki popełnia człowiek wtedy, gdy przekracza przykazania w ważnej rzeczy, zupełnie świadomie i całkowicie dobrowolnie.
Grzech lekki popełnia człowiek wtedy, gdy przekracza przykazania w małej rzeczy, bez całkowitej świadomości, bez całkowitej dobrowolności

WARUNKI SAKRAMENTU POKUTY I POJEDNANIA

1. Rachunek sumienia – uświadomienie i uznanie własnej grzeszności.
Należy wtedy poddać analizie własne czyny od ostatniej spowiedzi, uświadamiając sobie ich ciężar, ilość (częstotliwość) i stopień świadomości oraz dobrowolności.
Rachunek sumienia można robić w oparciu o Dekalog i przykazania kościelne, analizę obowiązków względem Boga, bliźniego i siebie.
2. Żal za grzechy – jest to „ból duszy i znienawidzenie popełnionego grzechu z postanowieniem niegrzeszenia w przyszłości”. Pan Bóg bez żalu nie odpuszcza żadnego grzechu.
3. Postanowienie poprawy – jest koniecznym warunkiem, by uzyskać odpuszczenie grzechów. Penitent podchodząc do kratek konfesjonału musi pragnąć zmiany i oderwania się od tego wszystkiego, co złe i grzeszne.
4. Szczera spowiedź
Wyznanie grzechów, by mogło być ważne musi spełniać następujące warunki:
• prawdziwe i szczere – człowiek szczerze wyznaje popełnione przez siebie od ostatniej spowiedzi grzechy, określając ich liczbę i w razie konieczności okoliczności ich popełnienia;
• żal i dobra intencja – penitent żałując swego złego postępowania, ma szczerą wolę poprawy i zmiany swego życia;
• pod sekretem – kapłan słuchający spowiedzi zobowiązany jest do tajemnicy pod sankcją kar kościelnych;
• wyznane głosem – penitent powinien wyznać swoje grzechy w bezpośrednim kontakcie z kapłanem za pomocą głosu (telefon, Internet i inne techniczne środki komunikacji nie są brane pod uwagę), oskarżając siebie wobec spowiednika.
5. Zadośćuczynienie Bogu i bliźnim Pokuta powinna być spełniona w ciągu kilku dni po spowiedzi, gdy człowiek jest jeszcze w stanie łaski uświęcającej, gdyż ona właśnie gładzi karę doczesną, która może zostać odpokutowana na ziemi lub w czyśćcu. Oprócz aktu pokutnego, każdego penitenta obowiązuje także restytucja – naprawienie popełnionych win, szczególnie jeśli dotyczyły one wykroczeń przeciw własności prywatnej i publicznej oraz dobremu imieniu drugiego człowieka.

„Dobry Bóg zna wszystko. Jeszcze zanim się wyspowiadacie, już wie, że będziecie nadal grzeszyć, a mimo wszystko wam przebacza”
Św. Jan Maria Vianney