Św. Tekla
Święto ku czci św. Tekli obchodzi się 23 września
Imię Tekla pochodzi od greckich słów: Theos, czyli „Bóg” i kleos, czyli „sława”, oznacza więc osobę, którą czeka Boska chwała.

O św. Tekli napisano wiele utworów i każdy z nich przedstawia inną historię. Prawdą jest, że żyła między 45-50 r. po Panu Jezusie w Ikonium (Azja Mniejsza). Miała wyróżniać się piękną urodą i była zaręczona ze szlachetnie urodzonym młodzieńcem. Miasto Ikonium w Listrze odwiedzili św. Paweł i św. Barnaba podczas kolejnej podróży misyjnej. Młoda dziewczyna słuchając ich nauki postanowiła stać się uczennicą Chrystusa, odsuwając równocześnie rękę swego narzeczonego. Stało się to powodem niezadowolenia i gniewu jej rodziców, którzy próbowali groźbami wymusić zmianę decyzji swej córki. Sytuacja ta doprowadziła do tego, że sam Paweł został oskarżony jako główny winowajca całego zajścia i osadzony w więzieniu. Tekli udało się przekupić strażników, którzy umożliwili jej dotarcie do Apostoła, od którego mogła dowiedzieć się jeszcze więcej o Jezusie z Nazaretu. Nazajutrz przyprowadzono Pawła do władz miasta, po czym skazano go na chłostę i wygnanie. Tekla, która stała się gorliwą chrześcijanką rozgłaszała naukę o Jezusie pośród okolicznej ludności. Niebawem została wezwana przed oblicze władcy miasta, gdzie próbowano ją odwieść od wiary chrześcijańskiej. Ponieważ się nie zaparła, a także nie zgodziła się wyjść za mąż za poganina, skazano ją na spalenie na stosie. Jak podaje Tradycja, podczas wykonywania wyroku wielka ulewa udaremniła egzekucję, a kiedy wszyscy się rozbiegli, ona sama wymknęła się z miasta i po pewnym czasie dołączyła do apostołów Pawła i Barnaby i z nimi udała się do Antiochii. Miała być nieraz skazywana za głoszenie Ewangelii i poddawana mękom. Za każdym razem cudownie unikała śmierci. Uciekając wciąż przed prześladowcami dotarła do góry, u stóp której leży Maalula w masywie Antylibanu. Tam pośród wąwozów znalazła schronienie w skalnej grocie, gdzie pozostała do końca swych dni. Prowadziła pustelniczy tryb życia, żywiąc się roślinami i gasząc pragnienie wodą. Płonąc chrześcijańską gorliwością, nawracała okolicznych mieszkańców, odwodząc ich od kultów pogańskich. Miała dar uzdrawiania chorych. Udzielała nowonawróconym chrztu. Zmarła mając 80 lat. i została pochowana w grocie, w której mieszkała. Do dziś jest to miejsce pielgrzymek wiernych, którzy proszą świętą o błogosławieństwo i zdrowie.

PATRONKA:

Wierni, którzy czczą św. Teklę jako dziewicę, wzywają ją w przypadku pożarów, choroby oczu, zarazy i do umierających. Strzeże przed dzikimi zwierzętami i wężami.

IKONOGRAFIA:

Jest przedstawiana przez artystów jako kobieta z długimi, prostymi włosami, opadającymi na ramiona. Ubrana jest w jasnoczerwone szaty z szerokimi rękawami, a w dłoni trzyma krzyż lub księgę. Na niektórych obrazach jest stos i lew – narzędzia męki.

Św. Tekla miała swoje sanktuaria: w Seleucji, w Antiochii, w Dalisandos (Izauria), w Selinuncie, w Konstantynopolu, w Aeca (Apulia) i w Mediolanie. Już sama liczba sanktuariów i ich rozmieszczenie dowodzą powszechności jej czci.
W Polsce równireż postawiono ołtarze, kościoły i sanktuaria na cześć św. Tekli. W kolskim przyklasztornym kościele NMP są relikwie świętej. Tekla jest patronką Ziemi kolskiej.

LITANIA DO ŚW. TEKLI

Kyrie, eleison, Chryste, eleison, Kyrie, eleison.
Chryste, usłysz nas. Chryste, wysłuchaj nas.
Ojcze z nieba, Boże, zmiłuj się nad nami.
Synu, Odkupicielu świata, Boże, zmiłuj się nad nami.
Duchu Święty, Boże, zmiłuj się nad nami.
Święta Trójco, jedyny Boże, zmiłuj się nad nami.

Święta Maryjo, módl się za nami,
Święta Boża Rodzicielko,
Święta Panno nad pannami,
Święta Teklo, czysta Panno, Apostoła Pawła duchowa córko i przez niego do wiary Chrystusowej nawrócona,
Święta Teklo, słuchająca Słowa Bożego i wiernie usługująca świętemu Apostołowi Pawłowi,
Święta Teklo, dla miłości Chrystusa z ziemskiego oblubieńca rezygnująca,
Święta Teklo, od pogańskiej matki twojej różnymi sposobami i biciem od Chrystusa odwodzona,
Święta Teklo, przez oblubieńca twego o wiarę w Chrystusa oskarżona,
Święta Teklo, którą bałwochwalczy kapłani do ofiar bożkom przymusić nie zdołali,
Święta Teklo, na spalenie żywcem skazana,
Święta Teklo, która znakiem Krzyża świętego stos płonący żegnając, przez deszcz z nieba spuszczony ugasiła,
Święta Teklo, zgłodniałym lwom na pożarcie do dołu wrzucona,
Święta Teklo, dzikim zwierzętom do nóg na rozszarpanie przywiązana,
Święta Teklo, któraś mocą Bożą od wszystkich mąk uwolniona została,
Święta Teklo, któraś do sędziwego wieku wiernie Bogu służyła,
Święta Teklo, któraś wiele dusz Chrystusowi pozyskała i do Chrztu świętego przyprowadziła,
Święta Teklo, pewna ucieczko w różnych kłopotach i beznadziejnych sprawach,
Święta Teklo, matko wszystkich wdów, sierot i w długach uwikłanych,
Święta Teklo, od ojców świętego Kościoła osobliwie wychwalana i czczona,
Święta Teklo, która wszystkim uciekającymi się do ciebie pociechę i ratunek Boski upraszasz,
Święta Teklo, do której grobu chrześcijanie z pobożnością pielgrzymowali,
Święta Teklo, zwierciadło i przykładzie dziewic,
Święta Teklo, Panno i Męczenniczko,

Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, przepuść nam, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, wysłuchaj nas, Panie.
Baranku Boży, który gładzisz grzechy świata, zmiłuj się nad nami.

W.: Módl się za nami, święta Teklo, Męczenniczko,
O.: Abyśmy się stali uczestnikami Twoich zasług u Boga i obietnic Jego.

Módlmy się:
Boże, któryś Dziewicę i Męczenniczkę, świętą Teklę, obrał sobie za oblubienicę i szczególniejszymi łaskami Ją obdarował na pomoc i pocieszenie wiernych Twoich, daj nam, przez Jej święte zasługi i skuteczną przyczynę, abyśmy w ciemnościach naszych, przez łaskę Twoją oświeceni, od wszelkiego zła duszy i ciała uwolnieni, prośby naszej pożądany skutek otrzymać mogli. Przez naszego Pana, Jezusa Chrystusa. Amen.