NAMASZCZENIE CHORYCH

„Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5, 14n)

Kto może przyjęć sakrament namaszczenia chorych?

Namaszczenie chorych nie jest sakramentem przeznaczonym tylko dla tych, którzy znajdują się w ostatecznym niebezpieczeństwie utraty życia. Może go przyjąć osoba poważnie chora, osłabiona przez wiek.

Jeśli chory, który został namaszczony, odzyskał zdrowie, w przypadku nowej ciężkiej choroby może ponownie przyjąć ten sakrament. W ciągu tej samej choroby namaszczenie chorych może być udzielone powtórnie, jeśli choroba się pogłębia. Jest rzeczą stosowną przyjąć sakrament namaszczenia chorych przed trudną operacją. Odnosi się to także do osób starszych, u których pogłębia się słabość.

Chorym, którzy stracili przytomność lub używanie rozumu, można udzielić sakramentu, jeżeli istnieje prawdopodobieństwo, że jako wierzący prosiliby o to, gdyby byli przytomni.

Obowiązek poproszenia kapłana ciąży na najbliższej rodzinie chorego.
SAKRAMENTU TEGO NIE UDZIELA SIĘ ZMARŁYM!

W jaki sposób udziela się sakramentu chorych?

Sakramentu tego udziela kapłan w ten sposób, że namaszczając chorych na czole i dłoniach olejami wymawia następujące słowa: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Amen. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie. Amen.

Co należy przygotować, kiedy wzywamy kapłana do chorego?

– poinformować chorego o przybyciu kapłana (czasem wytłumaczyć, że sakrament ten ma pomóc w nabraniu sił, uldze w cierpieniu lub nawet w uzdrowieniu – przyjęcie sakramentu wcale nie oznacza śmierci)
nakryć stół białym obrusem – na nim spocznie Najświętszy Sakrament
postawić krucyfiks, zapalone świece, oraz wodę święconą z kropidłem (jeśli nie ma wody święconej, można użyć wody zwykłej i poprosić kapłana o poświęcenie jej)
– przygotować małą kulkę waty – do wytarcia dłoni po Namaszczeniu (watę należy później spalić)
– przygotować szklankę wody (po przyjęciu Komunii św. chory może poprosić o popicie)
– jeżeli ksiądz ma przynieść Najświętszy Sakrament, potrzebne jest także małe naczynko z wodą, w której mógłby umyć palce

Najważniejsze jest jednak, aby domownicy i osoby towarzyszące przygotowały się duchowo i modliły się wraz z księdzem w intencji chorego.

Jakie łaski otrzymuje człowiek w sakramencie namaszczenia chorych?

Pierwszą łaską sakramentu namaszczenia chorych jest łaska umocnienia, pokoju i odwagi, by przezwyciężyć trudności związane ze stanem ciężkiej choroby lub niedołęstwem starości. Ta łaska jest darem Ducha Świętego, który odnawia ufność i wiarę w Boga oraz umacnia przeciw pokusom złego ducha, przeciw pokusie zniechęcenia i trwogi przed śmiercią. Wsparcie Pana przez moc Jego Ducha ma prowadzić chorego do uzdrowienia duszy, a także do uzdrowienia ciała, jeśli taka jest wola Boża. ponadto, „jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone” (Jk 5,15).

Przez łaskę tego sakramentu chory otrzymuje siłę i dar głębszego zjednoczenia z męką Chrystusa. Jest on w pewien sposób konsekrowany, by przynosić owoc przez upodobnienie do odkupieńczej śmierci Zbawiciela. Cierpienie – następstwo grzechu pierworodnego – otrzymuje nowe znaczenie: staje się uczestnictwem w zbawczym dziele Jezusa.